De Lange Duinen

Ik schreef al eerder dat ik plekken ontdek die zo mooi zijn en zo dichtbij. En die ik nog nooit eerder had gezien. Zo’n project als Kili Explorer brengt dat toch maar mooi met zich mee.

Gisteren ging ik met een vriendin wandelen in de Lange Duinen in Soest. Prachtig. Om acht uur begonnen we, 12 graden en best fris. Ook wat regen. “Prima” zei ze, “in alle weersomstandigheden moet worden getraind.” De dag daarvoor had ik gehoord van expedities die boven op de Kilimanjaro te maken hadden met temperaturen tot wel twintig graden onder nul. Die ga ik niet kunnen trainen. Gelukkig maar. Wie weet wil ik dan niet eens meer mee naar boven...

We wandelden veel in het mulle zand en voor mijn heupen was dat weer een geheel nieuwe ervaring. Ik kom er steeds meer achter dat dat trainen voor mij echt een absolute noodzaak is! Een volgende keer ga ik beslist ook mijn stokken meenemen, ik hoorde dat ik me over al mijn vooroordelen heen moet zetten en met die dingen moet oefenen.

Ook het klimmen is een vak apart. We deden wat eenvoudige klimstukjes vanuit het bos naar de duinen, maar toch deed ik dat elke keer te snel. Behoorlijk buiten adem snel boven komen is niet de bedoeling, weet ik. Dat had mijn medeklimmer Bouke me al een paar keer gezegd, maar het gebeurde vanzelf. Langzaam is het motto dus en daar ga ik een volgende keer op focussen.

Nu was ik teveel buiten adem en als je goed naar de foto’s kijkt, dan weet je ook dat dat niet alleen van de klim was.