Bewustzijn

Pinkstermaandag vroeg op. Iedereen in huis sliep nog, ik ging wandelen. Het is best lastig om daar tijd voor te creëren, maar op zo'n vroege ochtend lukt dat wel! Ik heb samen met een vriendin een wandeling gemaakt met als startpunt De Theetuin in Eemnes. Niet al te lang, wel prachtig! Zo ontdekte ik op slechts een paar kilometer van mijn huis alweer iets moois. Met prachtig weer en een stilte die alleen - soms wel erg luidkeels - werd verstoord door het geluid van grutto's.

Deelnemen aan het Kili-project geeft me veel terug, zoveel is wel zeker. Dat bleek de dag daarna nog maar eens.

Ik bezocht dinsdag het Griftland College, waar ik bijna 12 jaar gewerkt heb als docent Informatica. Zoals altijd was het weer een warm weerzien met collega’s. Ik mocht hen toespreken over mijn project voor War Child en de uitdaging die daarbij hoort. Eigenlijk zijn het twee uitdagingen, want naast het opklimmen van de hoogste berg in Afrika heb ik me er natuurlijk ook toe verbonden om 5000 euro sponsorgeld op te halen voor de projecten van War Child in Noord-Oeganda. Dat voelt wel eens lastig, want ondanks dat je dit 100% voor het goede doel doet – en ook 100% van dit geld aan dit zeer belangrijke doel bijdraagt – blijf je soms wel het gevoel met je meedragen dat je geld voor jezelf vraagt.

Iedereen in de personeelskamer van het Griftland luisterde aandachtig en de reacties achteraf waren hartverwarmend. Ik kreeg meteen een aantal tips voor de training, eventuele wandelroutes in Nederland en de beklimming zelf.

Ik reed met een goed gevoel naar huis en ik realiseerde me meteen dat ik eigenlijk bezig was geweest met mijn échte missie: het creëren van bewustzijn bij anderen van de misstanden in oorlogen met kinderen als grootste slachtoffers en het vestigen van aandacht op de activiteiten die War Child ontplooit om deze kinderen weer op weg te helpen.

Kijk, dáár ga ik voor!