Lieve Witte,
Ik heb deze nacht
liggen woelen en draaien. Ik werd in mijn slaap lastig gevallen door nare
dromen die me van overal ter wereld lijken aan te waaien met de wind hier in de
vlakte.
Ik luisterde
gisteren naar de radio bij Marie en de andere mensen uit het Noorden. Radio is
muziek en muziek laat me dansen en maakt me blij.
Maar radio
betekent ook nieuwsberichten en nieuwsberichten gaan dikwijls over oorlog en
oorlog maakt me bang en triest.
Gisteren hoorde
ik over Syrië en hoe kinderen daar gevangen worden gezet samen met volwassenen
en worden gefolterd. Mijn maag draaide zich om en ik werd helemaal misselijk.
Ik kan niet
begrijpen dat volwassenen dit doen. Ik kan niet begrijpen dat de wereld niet
ingrijpt. Ik kan niet begrijpen dat we dit niet stoppen.
Ik was zo ziek
vannacht. Zo bang. Zo woest. Het stormde binnen in mij.
Zal er dan altijd
oorlog zijn, ergens in de wereld? Zullen er dan altijd kinderen zijn zoals ik
die daar het slachtoffer van worden? Heeft niet elk kind het recht op een jeugd
in vrede?
Ik ben moe nu,
Witte. Ik hoop oprecht dat jij en al je vrienden daar in het Noorden veel geld
verzamelen voor ons. Om mij en ons te helpen. Ik dank je zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten