De route

Het is opvallend dat nu steeds meer mensen me detailvragen over de beklimming stellen. In het begin ging het meer over het project in het algemeen en over mijn drijfveer om dit te doen in het bijzonder. Ik kom daar – uiteraard – in een volgende blog nog op terug. Het WAAROM van deze reis is toch echt wel het allerbelangrijkste!

Nu krijg ik meer vragen over het HOE. Hoe doen jullie dat met de bagage? Hoe gaat dat met eten? Moet je zelf een tent meenemen? Hoe zit het met de begeleiding?

Vorige week vrijdag hadden we de laatste teambijeenkomst en daar kwamen dit soort praktische vragen ook ruimschoots aan bod. Fijn dat ik nu redelijk concreet weet hoe het allemaal in zijn werk gaat volgende week (VOLGENDE WEEK al!!). Het enige wat ik eigenlijk nog niet wist, is wat ik van onze route kan verwachten. En om heel eerlijk te zijn, ik wilde dat ook niet weten, er moet tenslotte nog iéts van een verrassing inzitten toch? Maar na al die vragen heb ik me er toch maar in verdiept en de komende dagen zal ik een tipje van de sluier proberen op te lichten.

We doen de beklimming via de Marangu-route, ook wel bekend als de “Coca-Cola route” omdat dit de meest populaire route is waarbij soft drinks te koop zijn op de verschillende kampen. De totale wandellengte is ongeveer 96 kilometer. Althans, dat zegt de ene website. De andere heeft het over 72 kilometer. Mwa, redelijk verschil. Verdeeld over vijf dagen (er zit nl. één rustdag bij) lijkt de afstand nog wel mee te vallen, maar ik weet dat dat een gevaarlijke gedachte is. Het allergrootste verschil met de andere routes, is dat wij in hutten slapen. Dat scheelt weer, denk ik dan. Niet in kou waarschijnlijk, maar we hoeven in ieder geval geen tent op te zetten!